Bu dersin sonunda öğrenciler; 1) Yaratıcı Kültür Endüstrilerini tanır. 2) Oyun sektörünü, oyunun tarihini ve oyun geliştirme adımlarını tanır. 3) Yaratıcı Kültür Endüstrileri ve oyun sektörünü bir iş alanı olarak değerlendirebilir.
DERSİN VERİLİŞ BİÇİMİ
Yüz Yüze
DERSİN ÖNKOŞULLARI
Yok
ÖNERİLEN DERSLER
Yok
DERS TANIMI
Bu ders, Yaratıcı Kültür Endüstrilerinin en hızlı büyüyen, en dinamik ve önemli istihdam alanlarından biri olan oyun sektörü üzerinden kuramsal gelişmeleri ve uygulama deneyimini aktarır. Yaratıcı Kültür Endüstrilerinin dijital teknolojiler ile kesişme noktasındaki oyun sektöründe yenilikçi fikirlerin, yeteneklerin, uygulamalı becerilerin ve girişimci ruhun kombinasyonunun nasıl etkili bir şekilde uygulanabileceğinin temellerini oluşturur. Ders, oyun sektöründe yazılım geliştirme yönüne yapılan vurgunun aksine oyunun psikolojik ve sosyal bileşenlerine öncelik verir. Öğrenciler yeni bir ürün / iş için bir teklif geliştirecek ve pratik çalışmalarını dersin konsepti ve anahtar kavramları ile birleştireceklerdir.
DERS İÇERİĞİ
HAFTA
KONULAR
1. Hafta
Dersle ilgili genel bilgilendirme.
2. Hafta
Yaratıcı Kültür Endüstrileri ve Oyun.
3. Hafta
Oyunun Tarihi ve Kültür.
4. Hafta
Oyunun Psikolojisi ve Oyun Fikri Geliştirme.
5. Hafta
İhtiyaç ve Pazar Analizi.
6. Hafta
Oyun Tasarımına Giriş ve Oyun Yapısı.
7. Hafta
Pazara giriş eylem planı.
8. Hafta
Biçimsel Bileşenler.
9. Hafta
Dramatik Bileşenler.
10. Hafta
Sistem Dinamikleri.
11. Hafta
Oyun Konsepti Sunumu.
12. Hafta
Yaratıcı Ekonomi ve Oyun Sektöründe Roller.
13. Hafta
Prototip Geliştirme.
14. Hafta
Oyunların Fikri Mülkiyet Hakları.
ZORUNLU YA DA ÖNERİLEN KAYNAKLAR
Hartley, J. (2018), Yaratıcı Kültür Endüstrilerinde Temel Kavramlar, BÜ Yayınları. Caves, R. (2000). Creative Industries: Contracts between Arts and Commerce, Cambridge: Harward University Press. Florida, R. (2002). The Rise of the Creative Class, New York: Basic Books. Hartley, J. (2005) Creative Industries. Oxford: Wiley-Blackwell. Howkins, J. (2001). The Creative Economy: How People Make Money fromIdeas, London: Allen Lane. And, M. (2003). Oyun ve Bügü: Türk Kültüründe Oyun Kavramı. İstanbul: Yapı Kredi Yayınları. Brathwaite, B., & Schreiber, I. (2009). Challenges for Game Designers. Boston: Course Technology. Csikszentmihalyi, M. (1990). The Psychology of Optimal Experience. London: Harper Perennial Modern Classics. Fullerton, T. (2008). Game Design Workshop, Second Edition: A Playcentric Approach to Creating Innovative Games. Burlington, MA: A.K. Peters/CRC Press. Huizinga, J. H. (1980). Homo Ludens: Study of the Play Element in Culture London: Routledge. Jagoda, P. (2017). Videogame Criticism and Games in the Twenty-First Century. American Literary History, 29(1), 205-218. doi:10.1093/alh/ajw064 Jenkins, H. (2004). Game design as narrative. Computer, 44(53), 118-130. Newman, J. (2004). Videogames. London: Routledge. Novak, J. (2011). Game Development Essentials: An Introduction. Clifton Park, NY: Delmar Cengage Learning. Salen, K., & Zimmerman, E. (2003). Rules of Play: Game Design Fundamentals. Cambridge: The MIT Press.
