Bu dersin sonunda öğrenciler; 1) Türkçenin yazı dili gelişim sürecini analiz eder 2) Türk Dilbilgisi öğretim yaklaşımlarını tartışır 3) Yeni öğretim yaklaşımları planlar ve projelendirir
DERSİN VERİLİŞ BİÇİMİ
Yüz Yüze
DERSİN ÖNKOŞULLARI
Yok
ÖNERİLEN DERSLER
yok
DERS TANIMI
Türkçenin yazı dili olarak ilk dönemi olan Eski Türkçe içerisindeki Orhun, Uygur ve Karahanlı Türkçelerinin; Orta Türkçe dönemi içerisinde yer alan Çağatay, Harezm-Altınordu, Kıpçak, Eski Anadolu ve Osmanlı Türkçelerinin dil bilgisi özellikleri; dönem özellikleri ve dönemde verilen eserlerin özellikleri gibi çeşitli açılardan değerlendirilmesi.
DERS İÇERİĞİ
HAFTA
KONULAR
1. Hafta
Dersin içeriğinin tartışılması ve kaynaklar
2. Hafta
Yazı dili gelişim sürecinin tartışılması
3. Hafta
Farklı Türk lehçeleri ve bunların öğretim yaklaşımları
4. Hafta
Farklı Türk lehçeleri ve bunların öğretim yaklaşımları
5. Hafta
Türkçe öğretim programlarında dil öğretimi yaklaşımlarının analizi
6. Hafta
Türkçe öğretim programlarında dil öğretimi yaklaşımlarının analizi
7. Hafta
Dil öğretim literatürünün tartışılması
8. Hafta
Arasınav
9. Hafta
Dil öğretim literatürünün tartışılması
10. Hafta
Dil öğretim literatürünün tartışılması
11. Hafta
Dil öğretim literatürünün tartışılması
12. Hafta
Dil öğretim uygulamaları projelendirlmesi
13. Hafta
Dil öğretim uygulamaları projelendirlmesi
14. Hafta
Genel değerlendirme
ZORUNLU YA DA ÖNERİLEN KAYNAKLAR
Aksan, D. vd. (1983). Sözcük Türleri. Ankara: TDK Yay. Aksan, Y. (2002). Tümce Konusu: Tanımı ve Kapsamı. L. Uzun ve E. Huber (Ed.). Türkçede Bilgi Yapısı ve Bilimsel Metinler içinde (13-36). Essen: Verlag Die Blaue Eule. Aksan, Y. vd. (2012). Construction of the Turkish National Corpus (TNC). Proceedings of the Eight International Conference on Language Resources and Evaluation (LREC 2012). İstanbul. http://www.lrecconf.org/proceedings/lrec2012/papers.html Erguvanlı, E. (1984). The Function of Word Order in Turkish Grammar. University of California Publication in Linguistics, C. 106, Berkeley/Los Angeles: California Üniversitesi Yay. Fantidou-Trouki, E. (1993). Sentential adverbs and relevance. Lingua, 90, 69-90. Göksel, A. & Özsoy, S. (1998). Is There a Focus Position in Turkish?. (Basılmamış bildiri metni) IX. Uluslararası Dilbilim Konferansı. Oxford Üniversitesi. Güneş, G. (2014). Constraints on syntax-prosody correspondence: The case of clausal and subclausal parentheticals in Turkish. Lingua, 150, 278-314. İşsever, S. (2000). Türkçede Bilgi Yapısı. Doktora Tezi. Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. Korkmaz, Zeynep (2009). Türkiye Türkçesi Grameri: Şekil Bilgisi. Ankara: TDK Yay. Kornfilt, J. (1997). Turkish. London/New York: Routledge. Aksan, Y. (2002). Tümce Konusu: Tanımı ve Kapsamı. L. Uzun ve E. Huber (Ed.). Türkçede Bilgi Yapısı ve Bilimsel Metinler içinde (13-36). Essen: Verlag Die Blaue Eule.
ÖĞRETİM YÖNTEM VE TEKNİKLERİ
Anlatım,Tartışma,Sunum,Proje
DEĞERLENDİRME YÖNTEMİ VE GEÇME KRİTERLERİ
Sayısı
Toplam Katkısı(%)
Ara Sınav
1
40
Proje
1
40
Makale Sunuşu
1
20
Toplam(%)
100
Yıl İçinin Başarıya Oranı(%)
100
Finalin Başarıya Oranı(%)
0
Toplam(%)
100
AKTS İŞ YÜKÜ
Aktivite
Sayı
Süresi(Saat)
İş Yükü
Ara Sınav
1
Kısa Sınavlara hazırlık
Sınıf Dışı Ders Çalışma Süresi
Final Sınavına Hazırlık
Ders Saati
12
3
36
Ara Sınava Hazırlık
Laboratuvar
Final Sınavı
Ödevler
Derleme makale yazımı
1
100
100
Makale Sunuşu
4
30
120
Haftalık Makale ve Kaynak Araştırma
4
10
40
Toplam İş Yükü
296
Toplam İş Yükü / 30
9,86
Dersin AKTS Kredisi
10
DİL
Türkçe
STAJ / UYGULAMA
Yok
PROGRAM YETERLİLİKLERİ (P) / DERSİN ÖĞRENME KAZANIMLARI (Ö) MATRİSİ